Toezichthouders negeren bankenfraude al jarenlang
‘Top-10 Pikant’ Worst Bank Scenario. Nr. 7
Toezichthouders nodigen Hester niet uit
Hester Bais heeft sinds 2014 onder meer de top van het ministerie van Financiën en de raden van bestuur en raden van toezicht van toezichthouders Autoriteit Financiële Markten (AFM) en De Nederlandsche Bank (DNB) geïnformeerd over de immense bankenfraude. Haar talrijke meldingen aan toezichthouders als Merel van Vroonhoven (bestuursvoorzitter AFM) en Paul Rösenmoller (voorzitter raad van toezicht van de AFM) heeft Hester beschreven in haar dagboeken die zijn opgenomen in Worst Bank Scenario (hieronder vind je enkele voorbeelden). Nimmer heeft zij een (inhoudelijke) reactie van het bestuur en/of de raad van toezicht van zowel AFM als DNB ontvangen. Ze heeft zelfs geen uitnodiging gekregen de fraude met deze eindverantwoordelijken in een gesprek toe te lichten. Drie maanden na de publicatie van ons boek blijft het nog steeds angstvallig stil, ook in de media.
Tien jaar vergeefse melding van bankenfraude
Uit ‘Onterechte renteverhogingen’, pag. 60:
“De bank kreeg dus niet alleen een extra provisie bij het afsluiten van een swap, maar schiep ook een extra financiële verplichting van de klant naar de bank toe vanwege de negatieve marktwaarde van de renteswap. Wat heeft de klant hieraan, is een vraag die nu vast bij je opborrelt. Helemaal niets is het eenvoudige antwoord. Om deze reden doet Hester al tien jaar – vergeefs – melding van fraude bij toezichthouders, het ministerie van Financiën, de Algemene Rekenkamer, politici en de FIOD.”
Melding ontdekking onwettig Koninklijk Besluit
Uit ‘Smoking gun: onwettig genomen Koninklijk Besluit’, pag. 228/229:
“Op 18 december 2020, precies twaalf jaar later, ontdekte Hester ‘bij toeval’ het Koninklijk Besluit. Kort daarop heeft zij het ministerie van Financiën geïnformeerd over haar ontdekking en melding gemaakt van bankenfraude, alsook van niet-ambtelijke en ambtelijke corruptie. Zij heeft daarop geen reactie gekregen van het ministerie.”
Oproep tot rectificatie misleidend rapport AFM genegeerd
Uit ‘Dagboek Hester 2018 – deel 1: Merel van Vroonhoven herbenoemd’, pag. 299/300:
“Voorts maakte ik de AFM er nog maar een keertje attent op dat haar onjuiste rapport van 2015 rechters misleidt en dat mijn klanten – en ik als advocaat – daarvan hinder ondervinden. In dit rapport had de AFM dus het standpunt ingenomen dat de de marginbewakingsplicht niet van kracht is indien een geldlening wordt gecombineerd met een renteswap.
‘Hoewel het Hof Amsterdam zich gelukkig weinig lijkt aan te trekken van het foute rapport en in juli 2017 na het arrest in mijn procedure in september 2015 opnieuw dwaling heeft toegewezen, lijken andere rechtbanken/gerechtshoven zich helaas wel te baseren op dit AFM-rapport. Banken (en hun advocaten) beroepen zich in gerechtelijke procedures – in strijd met hun systemen en contracten – op het onjuiste rapport van de AFM in plaats van op de wet. Hierdoor komt goede jurisprudentie moeizaam tot stand. De AFM is hier (mede) debet aan. Zij zou op zijn minst het onjuiste rapport uit 2015 kunnen/moeten rectificeren.’”
Moreel appel op bestuurders en toezichthouders AFM
“Na deze zoveelste oproep tot rectificatie sloot ik de e-mail af met het volgende:
‘Nu de AFM als toezichthouder in ieder geval sinds mijn melding begin 2014 op de hoogte is van deze problematiek en willens en wetens de andere kant op blijft kijken, rijst de vraag in hoeverre individuele bestuurders/toezichthouders zich nog langer kunnen disculperen. Deze gang van zaken lijkt mogelijk niet alleen tot strafrechtelijke, maar ook civielrechtelijke en wellicht zelfs bestuurdersaansprakelijkheid te kunnen leiden.
Ik doe daarom een moreel appel op de bestuurders en toezichthouders van de AFM om niet langer de positie van de banken (en de bankbalans) te verdedigen, maar die van de gedupeerde, niet-professionele beleggers – conform de taakstelling van de AFM – alsmede de eigen integriteit de boventoon te laten voeren in deze. Het mkb en semipubliek Nederland likken nog altijd hun (diepe) wonden. Zoals daar zijn: verdwenen reserves, hoge rekening courant posities DGA’s in eigen BV, nog altijd torenhoge rente (door swaprente + hoge opslagen), groot deel valt buiten het Uniform Herstelkader, minder kredietruimte als gevolg van de negatieve marktwaarde van de renteswap en problemen bij herfinancieren als gevolg van de renteswap. Bovendien zijn semipublieke instellingen onterecht geherkwalificeerd als professionele belegger, zodat de marginverplichting ex artikel 85/86 Bgfo niet van toepassing is. Banken hebben inmiddels zelf hun problemen (letterlijk) weggepoetst en menen dat hen na terugbetaling van de staatsschuld (‘mét rente’) verder geen blaam treft. De crisis is voorbij en de bonussen moeten weer omhoog.
Het kán toch niet zo zijn dat de gedragstoezichthouder in Nederland zijn ogen sluit voor de enorme, deels onherstelbare maatschappelijke schade die door de rentederivaten is aangericht?’
Het zal de lezer inmiddels niet meer verbazen dat ik ook op deze e-mail geen reactie kreeg van zowel de het bestuur als van de raad van toezicht van de AFM. Mogelijk had Merel van Vroonhoven geen tijd te antwoorden, omdat zij was druk in de weer was met haar spindoctor Frans van der Grint.”
Talloze brieven en eindeloze gesprekken
Uit ‘Dagboek Hester 2018 – deel 2: Melding SEC en Houston-schikking ING’, pag.301:
“Aangezien het begin september 2018 alweer vier jaar geleden was dat ik bij de AFM aanklopte voor de fraude met het boekhoudsysteem van ING besloot ik samen met de ‘Amerikaanse bondgenoot’ melding te doen van de balanscorrecties bij de beurswaakhond in de Verenigde Staten, de SEC (zeg maar de Amerikaanse evenknie van de AFM). In de tussenliggende vier jaar had ik vergeefs talloze brieven gestuurd aan het bestuur en de raad van toezicht van de AFM en eindeloze gesprekken gevoerd met lagere medewerkers van de AFM. Een reactie of een gespreksuitnodiging van het bestuur of de raad van toezicht van de AFM bleef tot mijn grote verbazing uit.
De melding bij de SEC van 3 september 2018 had betrekking op de balanscorrecties van ING in het licht van zowel de anti-witwasregelgeving als het door ING eind 2012 gesloten ING OTCR-systeem, waardoor de margin en margin-rekeningen van klanten waren verwijderd. Een dag later, op 4 september 2018, maakte ING de witwasschikking bekend van € 775 miljoen met het Openbaar Ministerie (OM).
We maken even een zijstap naar deze schikking – die bekendstaat als Houston-schikking – nu ik het vermoeden heb dat de witwasboetes en schikkingen in Europa als wisselgeld zijn gebruikt voor het verhullen van de liquiditeitsproblemen van banken met OTC-derivaten.”
Eerste melding in 2014 van ernstige misstanden renteswapdossiers
Uit ‘Dagboek 2019: Afscheid van Merel van Vroonhoven’, pag. 317/318:
“Onder het kopje You can run but you can’t hide lichtte ik deze persoonlijke vraagtekens toe:
‘Het vertrek van mevrouw Van Vroonhoven zal wat mij betreft niet betekenen dat zij daarmee vrijuit gaat in Renteswapgate. Mevrouw Van Vroonhoven is immers – al dan niet met een verborgen agenda – in het voorjaar van 2014 aangetreden als voorzitter van de AFM. In diezelfde periode heb ik tijdens een bijeenkomst aan de Vijzelgracht 50 aan medewerkers van zowel de AFM als DNB de eerste melding gedaan van de ernstige misstanden die ik had aangetroffen in renteswapdossiers.’”
AFM ondermijnt rechtsstaat
“Ik vervolgde mijn brief aan de AFM met de constatering dat de AFM niet alleen haar rol als toezichthouder verzaakte, maar tevens de rechtsstaat ondermijnde. Naast dat ik nogmaals wees op het wegkijken van de bestuurders en toezichthouders, gaf ik een sneer over de – in mijn ogen – krokodillentranen van Van Vroonhoven dat zij in het onderwijs meer van betekenis wilde zijn:
‘Opnieuw duiken het bestuur en de raad van toezicht na mijn laatste brief weg en schuiven een gewillig slachtoffer, lager in de organisatie, naar voren om mij te beantwoorden. Deze medewerker heeft waarschijnlijk geen idee waarvoor hij zich moet lenen. Ondertussen vlucht de bestuurder – Merel van Vroonhoven, die sinds haar aantreden volledig betrokken is bij Renteswapgate – en durft daarvoor zelfs een podium te pakken. Van Vroonhoven rechtvaardigt haar vertrek tijdens de lopende bestuurstermijn met de mededeling dat zij meer van individuele betekenis wil zijn. Ik heb deze mededeling meerdere keren opnieuw gelezen en wat achterbleef was stomme verbazing alsook ongeloof.
Als mevrouw Van Vroonhoven namelijk daadkrachtig had ingegrepen na haar aantreden in 2014 – waarvoor ik haar overigens alle munitie heb gegeven – en de vele meldingen van de ING-fraude en die van de andere banken niet had ontkend maar daar transparant over was geweest, dan was de schade niet uitsluitend afgewenteld op de toch al door de crisis zo kwetsbare zakelijke klant. Was zij voortvarend aan de slag gegaan, dan had zij heel veel (individueel) leed kunnen besparen dat door deze producten in de samenleving is aangericht. Maar ze heeft geen enkel gevolg gegeven aan mijn vele meldingen over deze fraude.
Niet alleen is er in het niet-professionele mkb een financiële slachting aangericht, bij semipublieke instellingen zoals de zorg en het onderwijs is de situatie eveneens schrijnend. Zo is de semipublieke sector in 2011/2012 geherkwalificeerd als ‘professioneel’, zonder dat ze daar enig belang bij had. Ook hierover is de AFM uitgebreid geïnformeerd. De extra niet-begrote kosten voor de renteswap gingen bij deze semipublieke instellingen direct ten koste van de ‘handen aan het bed’ of – dat spreekt mevrouw Van Vroonhoven wellicht meer aan – ‘mensen voor de klas’. Ik vind het persoonlijk dan ook onbegrijpelijk dat het collectieve bestuur van de AFM mevrouw Van Vroonhoven toestemming heeft gegeven op deze wijze haar podium te pakken met een tranentrekkend verhaal over haar ‘plotselinge’ carrièreswitch. Ze schroomt daarbij zelfs niet om tussen neus en lippen aan te geven dat zij wel beschikbaar blijft voor leuke bestuursfuncties.’
Ik kookte van binnen toen ik dacht aan al die onderwijsinstellingen die al jarenlang op klaarlichte dag werden leeggeroofd met onterechte opslagverhogingen en mismatches als gevolg van de renteswaps. Het was juist Merel van Vroonhoven die deze instellingen welbewust niet te hulp schoot.”
‘Top-10 Pikant’ Worst Bank Scenario Nr. 2: Klaas Knot brengt bankiers aan de macht
‘Top-10 Pikant’ Worst Bank Scenario Nr. 3: Jan Hommen vormt rode draad in bankenfraude
‘Top-10 Pikant’ Worst Bank Scenario Nr. 4: Paul Rosenmöller kijkt weg en regelt baantjes
‘Top-10 Pikant’ Worst Bank Scenario Nr. 5: René Maatman: wat was zijn rol bij pensioen-CCP’s?
‘Top-10 Pikant’ Worst Bank Scenario Nr. 6: NVB: onwettig standpunt over rentederivaten
