‘Top-10 Pikant’ Worst Bank Scenario. Nr. 8

Op basis van werkelijke solvabiliteit geen staatsteun voor ING

ING zou zonder het plegen van grootschalige fraude niet meer bestaan. De bank had dan geen staatssteun mogen ontvangen en later, in 2014, niet zijn toegelaten tot de Bankenunie, waarin het toezicht werd overgeheveld naar de Europese Centrale Bank (ECB).

Zonder fraude zou ING niet hebben voldaan aan de eisen voor toetreding Bankenunie

Uit ‘Aan de vooravond van de kredietcrisis’, pag 160/161:

“(…) deze verpanding hadden moeten worden afgetrokken van de solvabiliteit (financiële gezondheid) van ING/Nationale-Nederlanden. Aangezien dit door frauduleus handelen niet is gebeurd, was de solvabiliteit van ING/Nationale-Nederlanden in werkelijkheid lager dan voorgesteld. ING had op grond van de werkelijke solvabiliteit dan ook geen staatssteun mogen ontvangen. Bovendien was toetreding tot de Bankenunie – dit behandelen we later nog in dit boek – niet mogelijk geweest. In beide gevallen zou dit hebben geleid tot het faillissement van ING.”

ECB neemt toezicht over van De Nederlandsche Bank

Uit ‘Dagboek van Hester 2014 – Krachten bundelen’, pag. 217 t/m 219:

“Op 4 november 2014 zou de Europese Centrale Bank (ECB) de taak van toezichthouder van Europese zogenoemde significante banken op zich nemen in plaats van de nationale toezichthouders, zoals DNB in Nederland. Dit toezicht vanuit de ECB zou worden uitgevoerd in de zogeheten Bankenunie. Significante banken zijn overigens banken die volgens de definitie zo groot zijn dat zij bij financiële problemen een systeemrisico vormen. De overige instellingen zouden onder nationaal toezicht blijven, al geldt dit op basis van richtlijnen van de ECB. Dit betekent dat de ECB op elk moment de mogelijkheid heeft het toezicht over te nemen.

Toelatingsexamen voor toetreding Bankenunie

De Asset Quality Review was een wezenlijk onderdeel van de (nieuwe) toezichttaak van de ECB. Dit ‘toelatingsexamen’ voor toetreding tot de Bankenunie moest inzicht verschaffen in de kwaliteit van de activa op de balansen van de banken. Tijdens het onderzoek in 2014 nam de ECB onder meer het onderpand van banken onder de loep. Maar zoals we al eerder hebben toegelicht, vormde juist het onderpand een probleem bij de bank-verzekeraars.

Opvallende goedkeuring AFM voor ex-CEO ING Jan Hommen als nieuwe CEO KPMG

DNB voerde deze Asset Quality Review uit namens de ECB. Hiervoor huurde DNB in 2014 vijf externe adviseurs in, te weten de consultancybureaus Zanders en Booz & Company (laatstgenoemde werd op dat moment overgenomen PwC), accountantskantoren EY en KPMG en vermogensbeheerder BlackRock. De keuze voor KPMG vond ik opmerkelijk, omdat bij de nationalisatie van SNS/Reaal in 2013 al duidelijk was voor DNB dat KPMG jarenlang had gefaald bij het financieel verantwoorden van het saldocompensatiemodel en de onderpandcarrousel van SNS/Reaal. Om nog een andere reden vond ik het frappant dat DNB de keuze had laten vallen op KPMG. In juni 2014 werd Jan Hommen – de voormalige topman van bank-verzekeraar ING/Nationale-Nederlanden – namelijk aangesteld als de nieuwe CEO van KPMG Nederland. De AFM moest deze benoeming goedkeuren, wat opvallend genoeg ook nog gebeurde, ondanks dat hij geen enkele achtergrond had als accountant.

Jan Hommen keurt toelatingsexamen van ING goed

Het is aannemelijk dat KPMG vervolgens de taak kreeg de Asset Quality Review uit te voeren van ING/Nationale-Nederlanden, de onderneming waar Jan Hommen kort daardoor de scepter had gezwaaid. Het andere kantoor dat de AQR uitvoerde, EY, was op dat moment namelijk de accountant van ING/Nationale-Nederlanden. Jan Hommen ging dus in zijn nieuwe functie de activa en het onderpand beoordelen van ING/Nationale-Nederlanden voor toelating tot de Bankenunie. Dit terwijl hij in 2007 samen met de accountants van KPMG – die hij destijds als voorzitter van de Auditcommissie van ING/Nationale-Nederlanden zelf had voorgedragen – de positie van het liquide onderpand met terugwerkende kracht over 2006 (zonder toelichting!) had aangepast. In werkelijkheid had ING dit liquide onderpand niet, maar haalde dit uit de verzekeraar (Nationale- Nederlanden) die onderdeel was van de groep (saldocompensatiemodel en onderpandcarrousel). Jan Hommen én KPMG wisten dit dus en hebben doelbewust de toelatingscriteria van de Bankenunie omzeild door de liquide onderpandpositie van ING/Nationale-Nederlanden rooskleuriger voor te stellen dan die was. DNB was hiervan op de hoogte, en zo niet, dan had de toezichthouder dit moeten zijn.

Had de bank-verzekeraar dit faken van liquide onderpand niet uitgevoerd dan was ING niet toegelaten tot de Bankenunie en had ING/ Nationale-Nederlanden de kredietcrisis vermoedelijk niet overleefd.”

Balanscorrecties ING laatste stap in fraude

Uit ‘De kern van de fraude’, pag. 288/289:

“Tegelijkertijd met het optuigen van de pensioen-CCP’s begon ING vanaf 2009 met het geleidelijk overhevelen en off balance plaatsen van de € 186 miljard hoog liquide onderpand (liquiditeit) naar de opgekochte bad bank Bank Mendes Gans. Onderdeel daarvan was het in 2009 afboeken van de kosteloze extraatjes en het aanpassen van contracten en het verwijderen van systemen. Het doel van deze overgang is het pimpen van € 186 miljard aan liquide onderpand. Nadat de nieuwe onderpandfabriek van € 186 miljard bij Bank Mendes Gans is opgetuigd, ING en de verzekeraar Nationale-Nederlanden in 2015 waren gescheiden en de bad bank in datzelfde jaar via een 403-verklaring volledig wordt gegarandeerd door ING, is het laatste aspect van deze fraude aan de beurt: de balanscorrecties. Deze balanscorrecties van ING/Nationale-Nederlanden laten de eigenlijke weergave zien van de balans van de bank-verzekeraar in eerdere jaren. Op basis van deze werkelijke situatie had ING geen staatssteun mogen ontvangen en was de bank evenmin toegelaten tot de Bankenunie.”

Boek bestellen? Dan kan hier!