Nout Wellink: opmerkelijke rol vóór en ná kredietcrisis
‘Top-10 Pikant’ Worst Bank Scenario. Nr. 8
Onrechtmatige wetgeving redt banken ten koste van mkb, zorg, onderwijs en woningbouw
Nout Wellink, voormalig president van de Nederlandsche Bank (DNB), speelde een opmerkelijke rol tijdens de kredietcrisis van 2008 door met onder meer Jan-Peter Balkenende en Wouter Bos op een onrechtmatige manier wetgeving op te tuigen. Deze wetgeving redde de banken en ging ten koste van onder meer het mkb en (semi)publieke instellingen in de zorg, het onderwijs en de woningbouw. Met als gevolg minder handen aan het bed, minder docenten voor de klas en het uitstellen van woningbouw en woningonderhoud.
Nout Wellink sorteert voor op kredietcrisis
Nog verbazingwekkender is dat Wellink – namens de Bank for International Settlements (BIS) – een aantal maanden voor het uitbreken van de kredietcrisis op een bijeenkomst al sprak over het simuleren van een kredietcrisis en het wegvallen van marktliquiditeit. In zijn speech sorteerde hij dus al voor op de mogelijkheid van het uitbreken van een kredietcrisis. De kredietcrisis kwam dus minder onverwacht dan de versie die in de media verscheen: een abrupte gebeurtenis die door de val van Lehmann Brothers in een stroomversnelling raakte.
Liquiditeitstekorten van banken blijvend verhuld
Nout Wellink is in 2006 al naar de BIS gegaan en heeft aan de wieg gestaan van nieuwe regelgeving die de banken nu nog steeds helpt bij het verhullen van hun liquiditeitstekorten. De kredietcrisis is daarom nog steeds niet opgelost.
Burger draait op voor liquiditeitssteun aan banken
Uit: “Inleiding”, pag. 23/24:
Kort nadat de kredietcrisis uitbrak, besloot de Europese Commissie als voorwaarde voor de staatssteun dat de bank-verzekeraars weer van elkaar moesten scheiden. Over het redden van banken met kapitaalinjecties (solvabiliteitssteun) door de Nederlandse Staat is al veel geschreven. In dit boek richten wij ons dan ook specifiek op de liquiditeitssteun die banken nodig hadden, maar waarover weinig publiekelijk is bekendgemaakt. Waarom over deze steun zo geheimzinnig is gedaan, maken wij duidelijk in dit boek.
De banken (en ook de verzekeraars!) zijn toen in elk geval gered met behulp van de overheid doordat ze in 2008 liquiditeitssteun kregen, ofwel de burger draaide ervoor op. Het structurele tekort aan liquiditeit bij banken was daarmee niet opgelost. Om dit tekort blijvend te verhullen hebben Jan-Peter Balkenende (CDA, destijds minister-president), Wouter Bos (PvdA, destijds minister van Financiën), Ernst Hirsch Ballin (CDA, destijds minister van Justitie), Herman Tjeenk Willink (PvdA, destijds vicevoorzitter van de Raad van State) en De Nederlandsche Bank (DNB), die in die tijd onder leiding stond van Nout Wellink, zogeheten reparatiewetgeving opgetuigd om het parlement op het verkeerde been te zetten. Onderdeel daarvan was een onrechtmatig Koninklijk Besluit (2008, 581) – onrechtmatig omdat het besluit niet via het parlement is gegaan zoals dat wel had gemoeten. Het waren immers wijzigingen met een grote impact en niet, zoals werd voorgedaan, slechts een paar onbeduidende correcties – een tekstuele aanpassing, een korte toevoeging, of anderszins – waarvoor het parlement niet hoeft te worden geraadpleegd.
Uit: “De ‘geheime’ bank die de wereld runt”, pag. 150 t/m 152:
Goed om te weten is dat Nout Wellink van 1997 tot 2011 president was van DNB en vanuit die hoedanigheid van 1999 tot 2011 lid was van de raad van bestuur van de ECB. Van 2002 tot 2006 was Wellink tevens directielid van de Bank for International Settlements (BIS) en van 2006 tot 2011 voorzitter van het Bazels Comité voor Bankentoezicht, kortweg Bazels Comité genoemd.
(…)
Naast het ontbreken van parlementaire controle op de BIS rijst de vraag in hoeverre Wellink zijn functie als voorzitter van DNB met betrekking tot het Nederlandse bankentoezicht destijds zorgvuldig wist te combineren met zijn functies als lid van de ECB en de BIS. Immers, de ECB en de BIS leggen zich toe op het monetaire beleid en wereldwijde bankentoezichtbeleid. Bovendien doet de vraag zich voor hoe dit bankentoezicht en monetaire beleid zich verhouden tot het gedragstoezicht op diezelfde banken. Het gedragstoezicht waarborgt niet alleen ordelijke en transparante marktprocessen, zuivere verhoudingen tussen marktpartijen en zorgvuldige behandeling van klanten, maar moet ook leiden tot stabiliteit van het systeem.
Nout Wellink anticipeert op liquiditeitscrisis vóórdat kredietcrisis uitbrak
(…)
Een andere vraag die opdoemt is: wist Wellink voor de kredietcrisis van de liquiditeitstekorten bij grootbanken? Opmerkelijk is dat Wellink in februari 2007 al sprak over het simuleren van een kredietcrisis en het wegvallen van marktliquiditeit. Hij deed dit namens de BIS tijdens een speech in New York bij de achtste Annual Risk Management Convention & Exhibition van de Global Association of Risk Professionals (GARP). Op deze jaarlijkse bijeenkomst van de GARP kwamen 750 professionals uit meer dan 35 landen. Dit was een opvallende uitspraak van Wellink, want deze uitspraak was dus een aantal maanden voor het uitbreken van de kredietcrisis. Des te wonderlijker was het dat enkele maanden later – maar nog ruim voor het uitbreken van de kredietcrisis – Jean-Claude Trichet en Mario Draghi in navolging van Wellink eveneens anticipeerden op een liquiditeitscrisis. Op 18 april 2007 hield Jean-Claude Trichet, op dat moment de president van de Europese Centrale Bank, namelijk eveneens een speech. Hij deed dit in New York tijdens de 22ste Annual General Meeting van de International Swaps Dealer Association (ISDA), de internationale vereniging die zich bezighoudt met standaardcontracten voor wereldwijde OTC-derivatenhandel voor en door professionele marktspelers. De inhoud van deze speech vertoont opvallend veel overeenkomsten met die van Wellink een paar maanden daarvoor.
Nederlandse Staat betrokken bij bankenfraude
Uit: “Smoking gun: onwettig genomen Koninklijk Besluit”
De toenmalige minister-president (Jan Peter Balkenende, CDA) en ministers van Financiën (Wouter Bos, PvdA) en Justitie (Ernst Hirsch Ballin, CDA) hebben deze heimelijke wetswijzigingen samen met De Nederlandsche Bank (DNB, met president Nout Wellink) en de Autoriteit Financiële Markten (AFM, met voorzitter Hans Hoogervorst (VVD)) uitgevoerd. Dit toont aan dat de Nederlandse Staat zelf betrokken is in het renteswap- en onderpandschandaal en op een gevaarlijke en onaanvaardbare manier de democratische rechtsstaat ondermijnt. Verder heeft een aantal mensen op machtsposities – wij noemen hen monetized oligarchen – de trias politica volledig buiten spel gezet. We beperken ons in dit boek tot het noemen van de namen van hoofdrolspelers van wie wij zeker weten dat zij bekend waren of bekend hadden moeten zijn met (en/of onderdeel waren van) het weloverwogen opgetuigde en uitgevoerde Worst Bank Scenario. De trias politica is de scheiding – in Nederland overigens spreiding omdat de scheiding niet volledig is – van de wetgevende, uitvoerende en rechtsprekende macht. Deze machten behoren elkaar te controleren en te verbeteren en niet elkaar de helpende hand toe te steken voor het faciliteren van een fraude. Niet alleen omdat de rechtsstaat hierdoor buitenspel is gezet, maar ook omdat de schade die deze fraude heeft berokkend, is afgewenteld op de reële economie en de (semi)publieke sector.
Lees ook:
‘Top-10 Pikant’ Worst Bank Scenario Nr. 2: Klaas Knot brengt bankiers aan de macht
‘Top-10 Pikant’ Worst Bank Scenario Nr. 3: Jan Hommen vormt rode draad in bankenfraude
‘Top-10 Pikant’ Worst Bank Scenario Nr. 4: Paul Rosenmöller kijkt weg en regelt baantjes
‘Top-10 Pikant’ Worst Bank Scenario Nr. 5: René Maatman: wat was zijn rol bij pensioen-CCP’s?
‘Top-10 Pikant’ Worst Bank Scenario Nr. 6: NVB: onwettig standpunt over rentederivaten
‘Top-10 Pikant’ Worst Bank Scenario Nr. 7: Toezichthouders negeren bankenfraude al jarenlang